محکومیت تجاوز مسلحانه رژیم صهیونیستی به خاک جمهوری اسلامی ایران

متن سخنرانی جناب آقای محمود ادیب، سفیر محترم جمهوری اسلامی ایران در تفلیس در پی حمله متجاوزانه رژیم صهیونیستی به خاک ایران

بسم الله الرحمن الرحیم

برای ما بسیار اهمیت دارد که آخرین تحولات منطقه‌ای و مواضع جمهوری اسلامی ایران را با دوستان خود در گرجستان، کشوری که خود نیز اهمیت حاکمیت و صلح در منطقه را به خوبی درک می‌کند، در میان بگذاریم.

همانطور که همه شما اخبار را دنبال کرده‌اید، در حالی که ایران در میانه مذاکرات بود و برای انجام دور ششم مذاکرات غیر مستقیم با امریکا آماده می‌شد در ساعات اولیه روز جمعه 23 خرداد1404- 13 ژوئن 2025حملات مسلحانه و تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی اسرائیل علیه جمهوری اسلامی ایران آغاز شد. این اقدام تجاوز آشکار به خاک جمهوری اسلامی ایران به حساب می‌آید.

متاسفانه حملات مسلحانه رژیم صهیونیستی به طور مستقیم مناطق مسکونی را هدف قرار داده است. این اقدام نه تنها منجر به شهادت و مجروحیت تعداد زیادی از مردم عادی در تهران و سایر شهرها، شامل خانواده‌ها، زنان و کودکان، دانشمندان هسته‌ای ما و همچنین فرماندهان نظامی در منازلشان شده است، بلکه تأسیسات هسته‌ای صلح‌آمیز ایران – از جمله تأسیسات هسته‌ای نطنز را مورد تهاجم قرار داده است. این اقدام مطلقاً ناقض همه هنجارها و قواعد بین‌المللی است.

رژیم اسرائیل هیچ حد و مرزی برای خودش در نقض قوانین بین‌الملل قائل نیست. همه شما در غزه شاهد بودید که نه تنها مردم بی‌گناه فلسطین در غزه کشته شدند، بلکه حقوق بشر، حقوق بشردوستانه، حقوق بین‌الملل و تمامی استانداردهای بین‌المللی نیز در غزه به خاک و خون کشیده شدند. این بار، رژیم صهیونیستی از خط قرمز جدیدی در حقوق بین‌الملل عبور کرد و آن حمله به  تأسیسات هسته‌ای بود. اقدام رژیم نقض آشکار منشور ملل متحد از جمله بند 4 ماده 2 ناظر بر ممنوعیت استفاده از زور تلقی می‌شود. جمهوری اسلامی ایران برابر ماده 51 منشور ملل متحد دفاع در مقابل حملات مسلحانه و تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی را حق ذاتی و مشروع خود می داند  و استفاده از این حق را مادامی‌که شورای امنیت سازمان ملل متحد اقدام عملی برای توقف تجاوز، محکومیت متجاوز و تامین صلح و امنیت اتخاذ نکند تداوم خواهد داشت.

امروز می‌خواهم چند داستان برای شما بگویم؛ داستان فرزندان سرزمینم که قربانی این تجاوز وحشیانه شدند:

احسان اشراقی؛ یک پدر بود، کارمند ساده یک بانک که هر روز صبح با نان تازه و بوسه‌ای بر پیشانی دخترکش راهی کار می‌شد. در تجاوز وحشیانه و بی‌رحمانه رژیم صهیونیستی به مناطق مسکونی تهران، موشکی درست وسط زندگی‌شان فرود آمد. احسان و دخترش، نه بمب اتم داشتند، نه تهدیدی برای هیچ کس، فقط پدر و دختری بودند که جرم‌شان زندگی کردن بود، اما حتی نفس کشیدن‌شان هم برای رژیمی‌که از کودک می‌هراسد، برای رژیمی‌که کشتن کودکان برایش سرگرمی است، غیرقابل تحمل بود. حالا سنگ قبرشان کنار هم است.

محمد مهدی امینی فقط یک کودک بود؛ کودکی شاد، پر جنب و جوش و عاشق تکواندو. کودکی که قرار بود روزی روی سکو بایستد، اکنون زیر خاک آرمیده است. پدری که همیشه او را تا باشگاه می‌برد، آخرین سفرش را با پسرش رفت و او هم در کنار پسرش شهید شد.

مجید تجن جاری؛ روایت رویای یک متخصص هوش مصنوعی که نیمه تمام ماند. مجید با ایده‌های ناب، یک نخبه در هوش مصنوعی و برنامه‌نویسی بود. او می‌خواست فناوری را مردمی‌کند، اما قربانی ادعای دروغینی شد که می‌گوید «ما کاری با مردمان ایران نداریم.

اینها تنها چند نمونه از ده‌ها داستان دردناکی هستند که از تجاوز بی‌رحمانه این رژیم بر جای مانده است. این روایات، یادآور این واقعیت تلخ است که نقض حقوق بین‌الملل، فراتر از آمار و ارقام، بر زندگی انسان‌های بی‌گناه سایه می‌افکند.

ادعای اسرائیل مبنی بر "دفاع پیش‌دستانه" از منظر حقوقی کاملاً مردود است و تکرار آن، یکی از بنیادی‌ترین اصول منشور یعنی منع توسل به زور را در معرض تهدید قرار می‌دهد. مطابق قطعنامه ۳۳۱۴ مجمع عمومی سازمان ملل متحد، استفاده پیشگیرانه از زور بدون وقوع حمله مسلحانه، نقض صریح ممنوعیت تجاوز است.

در این مورد، هیچ ضرورتی وجود نداشت. ایران آغازگر درگیری نبود، هیچ تهدید فوری به توسل به زور وجود نداشت، و هیچ گزارش معتبر و اثبات‌شده‌ای از حمله قریب‌الوقوع ایران ارائه نشده است. آنچه رخ داد، نه پیش‌دستی، بلکه اقدام تجاوزکارانه بود.

علاوه بر نقض اصل بنیادین عدم استفاده از زور، حمله به تأسیسات هسته‌ای ممنوع است. دلیل این ممنوعیت، جلوگیری از خسارات بیش از حد و غیرضروری به غیرنظامیان، محیط زیست و اصولاً حفظ حیات به معنای عام است. چنین حمله‌ای نقض حقوق بشردوستانه و جنایت جنگی به شمار می‌آید. این ممنوعیت در ماده ۵۶ پروتکل اول کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو، توافقات پادمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، کنوانسیون حفاظت فیزیکی از تأسیسات هسته‌ای (۱۹۸۰) و اصلاحیه ۲۰۰۵ آن، و همچنین قطعنامه‌های متعدد مجمع عمومی سازمان ملل متحد به صراحت ذکر شده است. در نتیجه، رژیم اسرائیل به صورت مضاعف مرتکب یک عمل خلافکارانه و مجرمانه بین‌المللی شده و باید در مقابل جامعه بین‌المللی پاسخگو باشد و مجازات گردد.

در مقابل این تجاوزات آشکار، جمهوری اسلامی ایران اقدام به واکنش و دفاع از خود کرده است. واکنش ما بر اساس اصل دفاع از خود، یک اصل پذیرفته شده در روابط بین‌الملل و حق مشروع هر کشور است که در مقابل تجاوز از خود دفاع کند. این کاری است که نیروهای مسلح ما از چند شب قبل شروع کردند و ادامه پیدا خواهد کرد. قصد ما از حملات موشکی به اهداف نظامی و اقتصادی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین، تنها دفاع از خودمان و مقابله با تجاوز است.

در پاسخ شب اول تنها اهداف نظامی رژیم اسرائیل را هدف قرار دادیم. اما از آنجا که رژیم اسرائیل وارد اهداف غیر نظامی و اقتصادی شد و تاسیسات نفتی را در مناطقی از ایران مورد هدف قرار داد، ما نیز اقدام متقابل کردیم . حمله به تاسیسات نفتی ایران در خلیج فارس یک تجاوز آشکار و اقدامی‌بسیار خطرناک است. کشاندن صحنه درگیری به منطقه خلیج فارس یک اشتباه بزرگ راهبردی است که احتمالاً با عمد و قصد صورت می‌گیرد و هدف آن کشاندن جنگ به فراتر از خاک ایران است. منطقه خلیج فارس بسیار حساس و پیچیده است و هرگونه تحول نظامی در آن می‌تواند کل منطقه و بلکه کل جهان را درگیر کند.

جمهوری اسلامی ایران با قوت به دفاع مشروع خود ادامه خواهد داد و نیروهای مسلح ما با اقتدار به وظایف خود ادامه خواهند داد. ایران، همچون هر دولت مستقل دیگر، از حق مسلم دفاع از خود در برابر تجاوز برخوردار است – حقی که در ماده ۵۱ منشور ملل متحد تثبیت شده و با فشار سیاسی یا حمایت غربی از متجاوز، سلب‌شدنی نیست.

بسیاری از کشورها، به خصوص کشورهای منطقه، تجاوز رژیم صهیونیستی به جمهوری اسلامی ایران به ویژه به تأسیسات هسته‌ای را محکوم کردند. اما جای تأسف است که برخی کشورها، علیرغم ادعای پایبندی به حقوق بین‌الملل، به جای محکومیت تجاوز مسلحانه آشکار، بر حق ایران برای دفاع از خود ایراد گرفتند. برخی کشورهای اروپایی و غربی که وجدان در آنها مرده است، تلاش می‌کنند با مواضع ریاکارانه خود جای «قاتل» و «مقتول»، «ظالم» و «مظلوم» و «متجاوز» و «مدافع» را عوض کنند. آنها ریاکارانه و کاسبکارانه از ایران می‌خواهند که خویشتنداری کند و زمانی یاد خویشتنداری می‌افتند که کشور مورد تجاوز، قصد دفاع مشروع از خود را دارد. درخواست خویشتنداری از کشوری که ملت و تمامیت ارضی آن مورد حمله و تجاوز قرار گرفته، وجاهت منطقی و اخلاقی ندارد و باید بر متجاوز فشار وارد کرد. ما انتظار داریم که همه کشورها بدون استثنا، اصول بنیادین حقوق بین‌الملل را پاس بدارند.

ما از دبیرکل سازمان ملل، شورای امنیت، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و همه کشورهای عضو سازمان ملل می‌خواهیم که تجاوز رژیم اسرائیل به ایران را از منظر اصول بنیادین حقوق بین‌الملل، نقض حقوق بشردوستانه و حمله به تأسیسات هسته‌ای محکوم کنند. اگر اعضای جامعه بین‌المللی به وظایف خود عمل نکنند، کوتاهی کرده و مستحق اعتراض و سرزنش ایران خواهند بود.

در پایان، تاکید می‌کنم ایران مصمم به استفاده از حق ذاتی خود در دفاع مشروع و انجام اقدامات نظامی علیه رژیم اسرائیل است. همه مردم ایران یکپارچه و متحد تر از همیشه در برابر تجاوز خارجی مقاومت می‌کنند. همانطور که رهبر معظم انقلاب اسلامی روز گذشته فرمودند: ملت ایران در مقابل جنگ تحمیلی محکم می ایستد همانگونه که در مقابل صلح تحمیلی نیز محکم خواهد ایستاد و تسلیم هیچ کس نخواهد شد.

امیدوارم جامعه بین‌المللی، از جمله دوستان ما در گرجستان، به این موضوع توجه کافی نشان دهد و در برابر جنایات و تجاوزات رژیم صهیونیستی، که از تمامی اصول و مبانی حقوق بین‌الملل عبور کرده است، واکنش مناسب نشان دهد. این بهترین راه برای ایجاد صلح در منطقه و جهان است. جمهوری اسلامی ایران همواره بر احترام به حاکمیت کشورها و حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات تأکید دارد، اصولی که در گرجستان نیز ارج نهاده می‌شوند. ما معتقدیم با همکاری و پایبندی به قانون، می‌توانیم به آینده‌ای امن‌تر برای همه دست یابیم.

و آخرین نکته: ملت ایران، همان‌گونه که متجاوز را به‌خاطر خواهد سپرد، حامیان و توجیه‌گران آن را نیز از یاد نخواهد برد. از رسانه و احزاب سیاسی گرجستان درخواست می‌کنم این لحظات تاریخی را به دقت به یاد بسپارند.